Bas was ooit een gewone man. Een man zoals jij en ik, die moeiteloos door zijn inbox scrollde, zonder zorgen en met een gezonde dosis nieuwsgierigheid. Een mailtje van zijn bank? Klikken. Een aanbieding van een webshop? Klikken. Zelfs een mysterieuze erfenis uit Nigeria? Klikken — wie weet, toch?
Maar toen begon het. Een golf van verhalen over mensen die alles verloren door een enkele klik op het verkeerde linkje. Het nieuws barstte van waarschuwingen over phishingmails, malafide webshops en cybercriminelen die je bankrekening in een oogwenk leeg konden plunderen. Voor Bas was dat de druppel. Zijn onbezorgde internetleven werd ingeruild voor paranoia.
De eerste symptomen
Bas begon klein. Eerst opende hij e-mails niet meer van onbekende afzenders. Een verstandige keuze, zou je denken. Maar al snel begon hij ook te twijfelen aan e-mails van bekenden. Want wat als zijn neef Kees eigenlijk gehackt was? Of wat als zijn collega Petra stiekem een cybercrimineel bleek te zijn die zich voordeed als zichzelf? Bas wist het niet meer. Hij durfde geen risico te nemen.
Toen kwam het moment dat hij helemaal geen links meer aanklikte. Niet van zijn bank (“Dit is een phishingsimulatie, ik weet het zeker!”), niet van zijn favoriete webshop (“Waarom zouden ze mij korting geven? Dat klinkt te mooi om waar te zijn.”) en zelfs niet van zijn moeder, die hem gewoon een grappige kattenvideo wilde sturen (“Wie stuurt nu een linkje via e-mail? Verdacht.”).
Een dag uit het leven van Bas
Bas’ ochtend begint met het doorploegen van zijn e-mails, maar het lezen is geen ontspannende activiteit meer. Elk bericht wordt met een vergrootglas geanalyseerd. Heeft het een vreemd lettertype? Staan er taalfouten in? Wat gebeurt er als hij met zijn muis boven het linkje zweeft? En waarom heeft de afzender een Gmail-adres in plaats van een bedrijfsadres?
Hij begint zichzelf vragen te stellen die verder gaan dan nodig is. “Waarom weet mijn energieleverancier mijn naam? Hebben ze mijn gegevens gestolen?” Of: “Waarom stuurt mijn baas me een e-mail in plaats van een appje? Zit hier een complot achter?”
Bas is uitgeput voordat zijn werkdag begint.
Alternatieve oplossingen
Bas besloot om radicaal te leven zonder op linkjes te klikken. Hij typt nu handmatig de URL’s van alle websites in zijn browser. Een factuur van zijn internetprovider? Hij zoekt eerst de provider op via Google (dat kan hij nog net vertrouwen) en navigeert voorzichtig naar de pagina. Zelfs daar weet hij nooit helemaal zeker of hij op de echte website is beland.
En die ene e-mail van zijn collega met een link naar een Teams-vergadering? Hij kopieert de link, plakt hem in een speciale “URL-verificatie-tool”, en als het er écht betrouwbaar uitziet, typt hij de URL alsnog handmatig over. Ja, Bas komt tegenwoordig vaak te laat in meetings.
Hoop aan de horizon? Jazeker!
Gelukkig is er hoop voor Bas. Microsoft heeft de mogelijkheid tot “Safe-Links” in je mail. Microsoft scant, met alle kennis die ze hebben, jouw mail op verdachte links en vervangt de linkjes door “Safe-Links”. Zo zijn de linkjes in jouw mail veilig geworden en dat geeft een veel beter gevoel!
Bas, heeft het vertrouwen weer terug gekregen in zijn mail en durft weer te klikken op linkjes. Natuurlijk let hij nog steeds op en dat doet hij goed, maar zijn dag is nu een stuk veiliger en efficiënter geworden 😊.
Meer informatie?
Informeer bij ons naar de mogelijkheden en de kosten om gebruik te maken van deze Safe-Links in jouw Microsoft mail of kijk hier naar de uitbreiding Microsoft Defender voor Office 365 Plan 1 die je daarvoor nodig hebt.
We helpen u graag.